|
Gisteravond was het koud, vanmorgen was het koud en stil. We werden pas om 7.45 uur wakker. Ik denk niet dat dat al eerder is gebeurd deze vakantie. 8.00 uur weg gaan we dus niet halen. Eerst even motorcluppen naast de camper. Dan ontbijten.
En om 9.15 uur rijden we weg. Op weg naar de spruitjesvelden van Amerika. In Santa Cruz is het even zoeken, maar als we de 1 weer gevonden hebben, rijden we langs oneindig grote spruitjesvelden gelijk aan de zee. Zouden die spruitjes dan ook zoutig smaken? Het rijdt hier weer prachtig zo langs de kust. En het gaat zeer voorspoedig. We zijden zo San Francisco in. Daar is het even zoeken, maar per ongeluk komen we toch op de goede weg terecht. Er staan nergens bordjes om de weg te wijzen naar de 49-mile scienic route. En we mogen ook nergens links af om zelf naar die route te zoeken die aan de linkerkant van de weg moet liggen. Dan eerst maar door naar de Golden Gate Bridge. Waarom Golden als hij helemaal zo rood als een kreeft is? Vanaf deze kant mag je er gratis op. Uitgekookt. Want iedereen komt toch terug om de stad te gaan bekijken. En dan betaal je $ 5,00 per auto. Nog geen geld natuurlijk Op de brug een paar filmpjes gemaakt. Over de brug naar het view point gegaan. Verrek, er zijn er nog een paar die dat willen. Dus dat wordt zoeken naar een parkeerplekje waar we in passen. We hebben mazzel dat er iemand vlak voor de bushalte weg gaat. Daar is dan even meer plaats. Gauw parkeren en eruit. Foto’s maken. Is dat nou Alcatraz of niet? Het ziet er zo klein uit. Het blijkt het toch te zijn. Dan weer terug over de brug. Omdat we geen aanwijzingen vinden voor 49-mile drive, besluiten we naar Fishermans Warf te gaan. Na veel zoeken zien we op een parkeerplaats bij Warf 33 nog een plekje waar de camper misschien wel inpast. Nou snap je ook waarom die bus-campers hun auto erachter mee slepen of een aanhangwagen waar een motor opstaat. Want die kleine vehikels zijn veel handiger in de stad en bij attracties dan die lange campers. De camper past maar net en staat met zijn neus op de stoep tegen een paaltje “niet parkeren”. Hij mag van de man waar Peter zijn parkeerkaartje van $ 25,00 koopt (tot morgenochtend 5.00 uur en dus 3x zo goedkoop als de camping) gelukkig toch blijven staan. Dan gaan we lopen. Eerst naar Pier 39. Ons aangeraden door reisleider René. En inderdaad, erg leuk. Winkeltjes, eethuisjes (lunch!!) en artiesten. Heel gezellig. En natuurlijk de zeeleeuwen die daar met honderdtallen op de speciale ponton’s liggen. Prachtig gezicht. Natuurlijk foto’s van gemaakt. Dan naar Fishermans Warf. Dat heeft de naam, maar wat valt het tegen. Er is niets aan na Pier 39. Een paar eethuizen en wat oude lege loodsen. Foto’s gemaakt van Fishermans Grotto. Dat is gewoon een oude puinhoop. Nog een rij souvenirwinkels langs de straat en dat is het dan. Eigenlijk helemaal niets. We willen de cablecars nog de steile straat op zien klimmen en meerijden als dat kan. Dus vragen we bij een soort visitorscenter (waar je meer je dagtochten kunt boeken) de weg. Aan ons is niets te verdienen, dat zien ze wel. Dus ze houden het erg kort. 3 blokken verderop en de mazzel. Inderdaad, 3 blokken verderop. En een rij van hier tot Tokyo om mee te mogen rijden. Dat gaat wel een goed uurtje kosten. Lopen dus maar. En de straat waarin de cabelcar rijdt, gaat heel steil omhoog, kunnen we nu uit ervaring vertellen. Prachtig gezicht naar boven en naar beneden. Uiteraard de cablecar in actie op de foto gezet. En dan nog wat blokken omhoog om het speciale straatje met de bochten te aanschouwen. Dat is echt heel leuk om te zien. Het zijn 8 bochten en het heeft een afdalingspercentage van 40%. Eén automobilist krijgt de kriebels als hij het ziet en gaat terug. Voor de rest staan ze in de rij om dat straatje te mogen rijden. En dan komt er ineens een halve zool met een dubbele kinderwagen omhoog lopen. Sommige mensen zijn echt niet goed bij hun hoofd. Natuurlijk ook hier foto’s van gemaakt. Ook al moet je darvoor op een muurtje klimmen en je aan een hekje vasthouden. Dit is te mooi om niet te fotograferen. Verder gaat het weer. Naar Chinatown. Peter had gehoord dat het dar heel mooi zou zijn. Nou, dat was het niet. Wel heel apart en heel, heel chinees. Dat ratelt en dat kakelt. Die hebben echt geen engels geleerd, die oude Chinese mensjes die je daar ziet. En ook de jongeren in de winkel hebben duidelijk moeite om over te schakelen op het engels als je wat aan ze vraagt. Mooi T-shirt gezien met de golden gate bridge er op geborduurd. Wat kost dat shirt? $ 3,50 en 4 voor $10,00. Nog 3 andere t-shirts erbij gezocht (met opdruk, niet geborduurd) en iedereen weer blij. Dan de terugweg. Want hier is verder niet veel te beleven. Nog even een bakkie doen ergens langs Stockton Street. Er zijn hier zoveel mooie huizen om te fotograferen. Ook in deze stad weer een heel klein beetje echte hoogbouw in het centrum (niet geweest overigens) en verder allemaal leuke gekleurde huisjes die best op de foto willen. Dat had wat een fotorolletjes gekost vandaag. Gelukkig zijn we volledig digitaal. En het kan altijd nog weggegooid worden. De auto staat er nog en we gaan op zoek naar de uitgang. Uiteindelijk gaan we dezelfde weg terug als we gekomen zijn. Het Amerikaanse verkeerssysteem werkt zo anders dan bij ons, daar is soms geen touw aan vast te knopen. Verwijzingen naar snelwegen en dorpen kennen ze niet. Je moet maar weten welke straat je moet hebben. Want dat is wat ze aangeven: straatnamen. In Halfmoonbay is het etenstijd. Brood gekocht. En bij gebrek aan beter gegeten bij de McDo. Niet veel bijzonders. Om 20.00 uur zijn we weer terug op de camping. Het is redelijk rustig. Daar ga i morgen ochtend nog een foto van maken om bij de klachtenbrief te doen. (Vergeten!!!) Een hele leuke dag gehad. |